Dorycki portyk, usprawiedliwiający nazwę budowli, jest monumentalnym zamknięciem perspektywy alei prowadzącej ku wąwozowi od późniejszego Domku Gotyckiego. Wybudowano ją pomiędzy rokiem 1788 a 1791. Joachim Hempel w raporcie z dn.11.12.1788 r. wspomina o zwózce cegły i kamienia z Parchatki do nowej oranżerii, natomiast w końcu roku 1791 naprawiano okna i sprawiono nowy klucz do ,,nowej oranżerii co nad Mokradkami,, Chodzi tu niezawodnie o Domek Grecki, tym bardziej, że znany jest również jego widok malowany niedługo potem, w roku 1796, przez Z.Vogla. Budowla składała się z czterokolumnowego doryckiego portyku i położonej za nim półokrągłej sali zwanej altaną, wyposażonej niegdyś w kanapki; za nią mieściła się właściwa oranżeria, oszklona ścianą południową. Nad wejściem do sali półokrągłej umieszczony był od zewnątrz napis, zaczerpnięty z Wergiliusza:

 HIC OMNES ARBUSTA IUVANT HUMILESQUE MYRICAE

 

 

 

Domek Grecki - wg Jana Piotra Norblina

   

W koncepcji  Domku Greckiego znalazło wyraz przekonanie księżnej Izabelli, że każda budowla dekoracyjna w parku powinna mieć jakieś określone przeznaczenie użytkowe, w przeciwnym bowiem razie szybko się znudzi i popadnie w ruinę. Dlatego też dorycki portyk Domku stanowi nie tylko interesujące zamknięcie perspektywy alei parkowej, lecz jest również monumentalnym przedsionkiem do ukochanego przez księżną królestwa roślin.

 

Tadeusz St. Jaroszewski-Puławy w okresie klasycyzmu (Teka Konserwatorska-Zeszyt 5). Wydawnictwo: Arkady 1962 r.